vrijdag 19 december 2014

Jaarafsluiting rondleiders in de Hoeferzaal

We hebben vanochtend, zoals Suzanne in haar mail al schreef,  een mooie en plezierige eindejaars-bijeenkomst gehad in de Hoeferzaal. Piet B heeft terug gekeken op de afgelopen 20 jaar als rondleider in het NOM, en hij heeft een boeiend verhaal over het schort voorgedragen. Daarna heeft Gerard B ons een mooi kerstverhaal over de bewoners van het los hoes uit Harreveld verteld. Zowel Piet als Gerard hadden veel lovende woorden voor Rita die alle oudere rondleiders lijkt te hebben doorgezaagd in de ballotage periode. En ik bleek, net als enkele anderen, nog in het rood te staan v.w.b. de wel-en-wee-pot. Meteen maar voor 2014 en 2015 betaald met het schaamrood op mijn kaken.

Vervolgens heeft Maurits stilgestaan bij het afscheid van Gérard Nelissen.
Aansluitend heeft John Wieringa (Presenteren) een sage uit 1870 op zijn eigen wijze verteld.

Naast veel door collega-rondleiders zelfgemaakte lekkernijen en prima koffie, was er voor ieder een Kerstpakket in de vorm van een tas vol heerlijkheden.

Daarna was er nog volop ruimte om elkaar te ontmoeten en bij te praten.




vrijdag 12 december 2014

Christmas in the rain - een bedrijfsfeestje

Nog nooit is het me overkomen dat ik volledig doorweekt van jas tot en met schoenen een rondleiding heb afgesloten, dus eens moest de eerste keer zijn.



Een bedrijf in milieutechnologie viert haar bedrijfsKerstfeest in ons museum, te beginnen met een heerlijk glas glühwein op het overdekte terras bij de ijsbaan. Buiten regent het en is het waterkoud, binnen is het goed uit te houden.

Toch delen Helmig en ik volgens plan de groep in tweeën en beiden starten we met onze groep de rondleiding. Het is na vijven dus helaas geen trams meer om ons droog over het terrein te vervoeren.

Met mijn groep start ik in de Amsterdamse Westerstraat die net wordt afgesloten dus dat kan ik nog even verhinderen. Voor de vele jonge mensen blijkt het postkantoor niet meer zo'n vanzelfsprekend herkenningspunt uit het verleden; grappig om dat zo te ontdekken. Het Turkenpension maakt indruk en vergelijkingen met het heden zijn snel gemaakt.
In het Amsterdamse café ontbreekt de muziek en de mooie beelden van Johny Jordaan. Dan is het ineens toch wat doods in het café.
We lopen even door naar de pottebakkersgang maar die is in de regen toch wel erg nat. Omdat de bovenverdieping niet echt weet te boeien, besluit ik snel door te lopen naar Staphorst.

Staphorst is altijd interessant, ook zonder dame in streekdracht. De beschilderingen van Goldstein en de vele verhalen over het leven in Staphorst kunnen de groep wel boeien. Als ik dan de deur naar de deel open waar in het volle licht onze koeien in de potstal staan, dan is men regen en koude snel vergeten.

Van de potstal naar de gruppenstal in de Stolp. Er is veel kennis in de groep en ook mijn vraag over de vreemde stenen uitstulpingen in de hooibergruimte, leiden direct naar een goed antwoord: ja de bedsteden dus.

Buiten even snel wat over de molens en de brug uit Ouderkerk maar dan hophop naar de Koopmanswoning van Honig waar binnen de Kersttafel wacht: en dat al in de 17de eeuw.

Nu volgt een lastige tocht want de groep moet naar de Hanekamp en zonder tram is dan een wandeling door de regen onvermijdelijk.  Via de ambachtsbuurt bereiken we de VGL-loods en Remise maar ik besluit die niet meer te openen en na een kort verhaal door te lopen naar de diner-locatie.

Koud, nat en een beetje verkleumd arriveert de groep in de Zwolse herberg.

Op het grote middenpad kom ik een Peugeootje tegen met twee oudere dames. Op mijn vraag waarom ze hier rijden antwoorden ze: we zijn op zoek naar het feest in de Kasteelboerderij (daar zit een ander bedrijf vanavond).  Omdat het vrijwel onmogelijk is om in het pikkedonker van hieruit je weg te vinden naar dit Kasteelfeest, kruip ik achterin, en als een veredelde TomTom wijs ik de weg terug naar Entreegebouw, langs Vierhouten en Molukse barak naar de achterkant van de Kasteelboerderij waar de invalide berijdster haar auto mag neerzetten. Nadat ik de beide dames naar het feest heb begeleid (de klant blijft koning tenslotte) loop ik terug naar de entree en wordt ik echt helemaal door en door drijfnat.

Een leerzame Christmas in the Rain..........