Ambulancepersoneel houdt teambuildingsdag

Op woensdag 7 december en op woensdag 14 december mag ik samen met 4 collega-rondleiders een groep ambulance-medewerkers rondleiden die een teambuildingsdag houden in ons museum.

De eerste dag rijd ik,  na een start bij de rosoliemolen, met de groep naar de Viersprong waar direct de voorkeur voor de brouwerij wordt uitgesproken. Na een proefglaasje bezoeken we de oude brouwerij die tegenwoordig geheel voorzien is van uitleg middels enkele fraaie dialogen.
Via de dodendraad en de papiermolen komen we op het Zaanse Plein bij de kop van Jut die flink onder handen genomen wordt. Via bakkerij, koopmanswoning en stolpboerderij komen we bij de Westerstraat waar de glühwein staat te wachten, voorafgaand aan de winterspelen.

De tweede dag bezoek ik na de rosoliemolen Vierhouten en Varik waar Sarah de juiste snaar weet te raken. Via de Kerst en St Nicolaas in Hoogmade bereiken we de scheepswerf waar veel belangstelling is voor de bouw van een eikenhouten boot, en voor de kunst van het hout buigen.

Ook nu weer veel plezier bij de kop van Jut en dan weer een snelle wandeling via het molenpunt bij de brug van Ouderkerk naar Westerstraat en glühwein.
Eigenlijk is een uur te kort voor een rondleiding als deze. Ik arriveer met mijn groep als laatste en met een overschrijding die de horeca me niet in dank afneemt, al blijft iedereen vriendelijk. De teambuilding moet ook hier weer op tijd beginnen uiteraard.

Gasbedrijf uit Noord Nederland met honderden medewerkers in ons museum

Vandaag mag ik met vijf collega-rondleiders een groep medewerkers van een groot gasbedrijf rondleiden tussen de workshops door.  Ze krijgen allemaal een lunchbox mee waaruit tijdens de rondleiding gegeten kan worden. De enige voorwaarde die we meekrijgen is dat alle medewerkers in ieder geval de bierbrouwerij bezoeken.

Na de vlotte indeling in zes groepen ga ik van start met een groep mannen die in de techniek zitten.  We starten bij de paltrokmolen en haar geschiedenis die aan de basis lag van onze welvaart in de 17de eeuw. Via de vijzelmolen en de ophaalbrug van Ouderkerk bereiken we de koopmanswoning van de familie Honig. Doorlopend door de ambachtsbuurt bereiken we de VGL-loods waar we naar binnen gaan.  De geschiedenis van het echtpaar Van Gend en Loos en de overnames door de NS en door DHL spreken snel tot de verbeelding.
Voor de remise wordt een Rotterdamse vierasser  op gang gebracht door een trambestuurder in opleiding, gecoached door Rob van O.  De mannen hebben veel belangstelling voor het trambedrijf en via een van de grote deuren komen we in de remise waar de meeste van onze trams wachten op het winterhoogseizoen. Er is veel te zien en te vertellen en met enige moeite krijg ik de groep weer naar buiten. We lopen via Freija naar de ja-knikker waar de video gewoon blijkt te draaien in het laagseizoen. Dat is de spijker op zijn kop want er zijn vele oud-collega's en familieleden te zien bij de aanleg van het aardgasnet door Nederland. Helaas kan ik de ja-knikker niet laten draaien. 
We wandelen door langs het kerkje en de watersnoodwoning, en zo komen we met de groep van Ruud samen in de bierbrouwerij  waar we ons het bokbier goed laten smaken.

Omdat de klok van 1400u nadert (dan starten de workshops weer) haasten we ons via de dodendraad en de papierschepperij naar de Kasteelboerderij waar we hartelijk afscheid nemen.

Komende woensdag mag ik nog een groep van dit bedrijf ontvangen voor een rondleiding.

Beroepsuitje van Brabantse uitvaartondernemer

Als rondleider word ik soms op de proef gesteld en extra gemotiveerd door de specifieke opdracht die wordt gegeven.  Weliswaar gaat het om een bedrijfsuitje van een uitvaartondernemer, toch is de (voor het personeel dan nog geheime) opdracht aan mij om de rondleiding te houden, gericht op rouw-rituelen gelieerd aan situaties in ons museum.
Via Suzanne weet ik weer op het spoor te komen van een presentatie (PowerPoint) die een collega-rondleider ooit heeft gegeven tijdens een (toen nog bestaande) rondleidersvergadering.  Deze bestaat echter geheel uit prachtige foto's maar bevat geen teksten, en gaat ook niet over specifieke situaties in ons museum.
Via onze conservatoren Leendert en Carianne kom ik echter in het door Renate achtergelaten dossier over begrafenisrituelen en andere rouwrituelen. Er blijkt een heus onderzoek met tien studenten gedaan te zijn gedaan vele jaren geleden.  Ook is ooit geprobeerd een complete collectie over uitvaart in ons museum op te nemen maar deze is uiteindelijk naar uitvaartmuseum Tot Zover in Amsterdam gegaan. Tot  nu toe ook voor mij al een erg leerzame opdracht. Met een tas vol documenten en boeken keer ik huiswaarts en ik ga daar aan de studie. Ook Herms was bereid direct te gaan zoeken naar een even zoekgeraakt boekwerkje.

In ieder geval ben ik goed voorbereid als ik de groep van deze dag ophaal in het Paard van Marken.
Ik start bij Giethoorn van wege de schitterende foto die ik beschikbaar heb van een punter vol vrouwen op losse houten stoelen met een zwarte jas over hun hoofd, op weg naar een begrafenis.

In Staphorst staat Marjo en zij weet het fijne van de rouwrituelen aldaar, en vooral over de verschillende vormen van rouwkleding die gedragen werd afhankelijk van de nabijheid van het overleden familielid.
En passant bezoeken we ook de potstal, de gruppenstal en hooiberg van de stolp en de bakkerij waar de heerlijke geuren en de openstaande takkenoven voor mooie associaties zorgen.

De wasserij draait wel maar is niet bezet dus ik houd daar zelf een verhaal over het wasproces en het leven van het waspersoneel in die tijd en de werking van rosmolen en stampers.

In Hindelopen bekijken we de verschillende rouwdrachten die ik als kleurenfoto's beschikbaar heb.

Dan eindelijk de Tilburgse huisjes met het busselke en het dode kindje in het tweede huisje. Altijd weer aangrijpend al staan deze groepsbezoekers er toch wat nuchterder tegenover.

Via Etten-Leur (kindererf) waar twee deelnemers vandaan komen en Raamsdonksveer (ook daar komen twee mensen uit mijn groep vandaan) bereiken we de Zeeuwse Kerk.

Hier neem ik afscheid van de groep die ik gelukkig iets meer heb kunnen laten beleven dan alleen maar rouwrituelen.

Alleenstaande minderjarige vluchtelingen genieten in ons museum.

Alleenstaande minderjarige vluchtelingen genieten in ons museum.

Deze specifieke jongere vluchtelingen zonder ouders verblijven doorgaans 3 tot 4 maanden in een COA-opvanglocatie tot de uitslag van de IND-procedure bekend is.

Vandaag mogen we met vier rondleiders ieder een groep jongeren uit o.a Eritrea, Mali en Syrie met begeleider een stukje van Nederland laten beleven in ons museum. Een uitdagende mooie klus voor een rondleider.

Eerst wordt een aantal foto's gemaakt van de hele groep op het entreeplein, met molen, tram en Westerstraat, waarna we opsplitsen in vier deelgroepen. Van de jongeren spreken enkelen een beetje Engels en soms wat woorden Nederlands maar veel is dat niet zodat een visuele rondleiding met veel activiteit en voelen en ruiken mijn keuze is. De begeleiders laten veel aan de jongeren over gelukkig, en die zijn goed in staat om elkaar in eigen taal bij te praten over wat er te beleven is. Ook zijn de mobieltjes zeer ruim vertegenwoordigd zodat van vrijwel alles een foto wordt gemaakt.

Mijn jongeren (waaronder meer dan de helft meisjes) starten bij Saskia in Staphorst en dat is een gouden greep: Saskia draagt een gestipt mutsje en volledig Staphorster dracht. Ze heeft een stapeltje extra mutsjes zodat ieder de verfstippen kan voelen. Direct worden de mutsjes opgezet (ja, ook door de jongens) en een kostelijke serie smartphone-foto's is snel gemaakt. Ik doe er een paar keer aan mee zodat je hier ook een paar foto's kunt zien.

Buiten de deel met potstal vinden we achter de stolpboerderij de nieuwe vijzel waarmee de werking van de watermolen wordt gedemonstreerd. Veel jongens zijn sterk en krijgen al snel een flinke plens water naar boven.

Via de Stolpboerderij met de gruppenstal en de enorme binnenhooiberg, bereiken we het molenpunt en de brug van Ouderkerk a/d Amstel. Ook hier natuurlijk een enorme groepsfoto, al is het maar omdat ieder bruidspaar hier de favoriete plaatjes schiet.

In de bakkerij snuiven we de heerlijke geuren op die alle jonge harten sneller doen kloppen. Veel foto's van de takkenoven en van veel details in de vitrines.

In de wasserij kunnen zowel de jongens als de meisjes even aan het werk in de schrob-kamer en later laten zowaar twee jongens zich verleiden tot de twee kniezitbakjes bij de spoelbak. Nadat ze door hebben hoe je daar moet spoelen, flitsen alle smartphones weer om deze helden te vereeuwigen.

In de smederij smeedt Patrick een spijker/nagel voor de groep en een van de meisjes is overdonderd en dolblij met het eindproduct dat ze cadeau krijgt.

Met de tram rijden we een stukje naar Hoogmade en na de verwondering lopen we door naar Sarah die op Varik de maaltijd aan het bereiden is. Veel belangstelling voor het fornuis en op de deel voor de hondenkarn.

Via Giethoorn en de paltrokmolen lopen we naar de picknickloods waar alle groepen samen lunchen. Met moeite kan de groep nog even wachten met fietsen op het plein en met varen via het pontje.

Ik ben er van overtuigd dat deze jongeren in hun verdere leven het Openluchtmuseum nooit meer zullen vergeten en hopelijk keren ze ooit als gesettelde Medelanders met hun gezinnen terug.

Wietze Landman, 28 september 2016.

Internationale groep via evenementen-bureau

Een internationale groep met veel Amerikanen (voertaal Engels dus) vergadert enkele dagen in de omgeving van Arnhem en wil een ontspanningsdag in het Openluchtmuseum. De te bezoeken locaties en de diepgang van de informatie is echter wel tevoren vastgesteld in de opdrachtbevestiging.  Bij 30 graden een echte uitdaging voor de vier rondleiders van deze morgen.

Na een start bij de Westerstraat (historie NOM, Turken-pension,armoede pottebakkersgang en het café) bezoeken we het blauw loshoes en de rosoliemolen. Omdat een van de molenaars met spoed is weggeroepen wegens familie, kunnen de stampende oliepersen niet draaien vandaag.

In Staphorst verwelkomt Saskia ons met uitleg over de streekdracht (die ze nu niet draagt vanwege de 30 graden). Via de potstal en de nieuwe zelf te bedienen vijzel om water op te pompen, lopen we naar de paltrokmolen waar Marc een demonstratie geeft van de werkende zaagramen.

Via het molenpunt bij de ophaalbrug bereiken we het Zaanse Koopmanshuis.

Omdat het geplande uur al ruim is overschreden lopen we in iets te grote haast via ambachtsbuurt en tramremise langs de Freia fabriek naar de herberg de Hanekamp waar de lunch geregeld is.

Eigenlijk is het geplande uur veel te kort voor de voor deze rondleiding vol vastgelegde objecten waarbij is aangegeven dat de groepsleden voornamelijk weetjesmensen zijn die veel serieuze info willen ontvangen.  In die zin was ik als rondleider niet tevreden omdat ik het uur met drie kwartier heb overschreden wat niet bij allen in goede aarde viel (consumptiebonnen moesten voor 12 uur zijn opgemaakt wat niet echt meer lukte; vreemde regel trouwens)

Een belangrijk deel van de groep liep echter gewoon mee naar de Hanekamp en gaf aan tevreden te zijn met de rondleiding.

Gecompliceerde zomervakantie-periode

Door het overlijden van zowel mijn moeder als mijn schoonmoeder vlak na elkaar zijn er in juli en augustus voor mij geen rondleidingen geweest. Ook de rondleiderspicknick heb ik moeten missen, vandaar ook geen verslag hiervan.

In de drukke september- en oktober-periode hoop ik de schade weer wat in te halen.

Rondleiders in 50-er jaren kleding tijdens 20-jarig tramjubileum

Het weekend van 18 en 19 juni 2016 was tramjubileumweekend en dat was voor veel rondleiders een nieuwe uitdaging. Speciale tramrondleidingen vanaf de tramremise (en niet meer vanaf het Zaanse plein) vereisten wel even wat voorstudie van ons maar dan maak je ook vele families blij; in ieder geval veel vaders want het was ook nog Vaderdag en Vriendendag.

Met collega Annemieke als mijn vrouw in de blauwe tram naar Katwijk

Het mooiste vond ik echter het 50-er jaren theaterspel dat Cora, Mariet, Annemieke en ik mochten spelen in de diverse trams tussen het nietsvermoedende publiek. Annemieke deed dat geweldig met een vol Leids accent; ze showde haar nieuwe Tweka badpak (dat ze in de Margriet had gezien) had zuurtjes en Exota limonade in de strandmand. Sandra O had voor prachtige jurken hoeden en costuums gezorgd in gepaste stijl. Een heerlijk feest was het tussen gewone gezinnen en ook heel veel fotograferende tramliefhebbers.

Theater spelen tijdens het tramjubileum

Aktieve oudere Amsterdamse dames op avontuur in stromende regen

Vandaag een bijzondere groep dames op leeftijd uit Amsterdam; ze willen graag naar de Westerstraat maar als groep zullen we er nooit komen; hoe kan dat nou ?

Met collega Wim delen we de groep in tweeën waarna we ieder zelf bepalen hoe we door het park gaan lopen.

Na een start bij de paltrokmolen die mede aan de wieg stond van het welvarende Amsterdam in de 17de eeuw, lopen we bij dreigende luchten door naar de wasserij waar Connie ons hartelijk ontvangt met een goed verhaal. We zijn nog niet binnen of het begint te stortregenen dus Con maakt er een wat langere presentatie van. Als na een kwartier de bui nog niet voorbij is besluiten we toch snel naar de halte tramremise te lopen waar we een conducteur helaas drijfnat hebben laten regenen omdat hij de rolstoelbrug moest uitklappen. Eenmaal binnen in de warme tram komt ieder weer een beetje op verhaal en verdwijnen de koude natte handen snel.

Bij de halte Grote Weide staat de Westerstraat op het programma maar helaas regent het nog steeds pijpenstelen dus ik besluit hier niet uit te stappen met deze kwetsbare groep. Bij de Westerstraat is een groot deel van het rondleidersverhaal tenslotte buiten. \

Bij de halte Dingenliefde snellen de fitte ouderen zich naar de blauwe deuren van het depot waar we binnen genieten van de enorme rommelzolder van de Kastanjelaan.

Als de ergste regen voorbij is lopen we naar het Groene Kruis gebouw dat ook op het wensenlijstje van de groep staat. De lucht van lysol maakt direct de tongen los en de zingende blote man in bad doet de rest. Willem Drees heeft het allemaal mogelijk gemaakt met zijn wetten op de kruisgebouwen en gezondheidszorg,

De Tilburgse huisjes zijn een grote Aha-Erlebnis voor de dames en met de tram komen we na dit avontuur vol verhalen aan de lunchtafel in de Kasteelboerderij.

Middelbare scholieren lopen thema-rondleidingen

Vandaag een drukke dag in het museum met meer dan 900 scholieren in allerlei projecten.

Drie groepen van 20 scholieren van VMBO tot HAVO lopen vandaag enkele themarondleidingen. Ik mag  tweemaal met een groep op stap met als motto "eten en drinken".
Met de eerste groep, voornamelijk jongens, bezoek ik het blauw loshoes (eenpots maaltijden) en aansluitend de rosoliemolen (van vlasbollen tot lijnzaadolie).
Met de tram bezoeken we vervolgens even het Groene Kruisgebouw (beetje buiten het thema) en vervolgens de bierbrouwerij. Naast een goed uitleg van het brouwproces krijgen de jongens een glaasje wort te drinken (eerste stadium van bier, nog zonder alcohol). Tevens de uitleg waarom kinderen vroeger bier dronken in plaats van water.  Een boterbabbelaar rondt dit verhaal af.
Via de dodendraad die tot veel aktiviteiten leidt (wel stoer om even via het houten raampje door de draad te kruipen die onder 6000 volt stroom staat) bereiken we de papierschepperij en de standerdmolen waar graan tot meel wordt vermalen. Rogge voor het roggebrood (ontbijt van de armen) hoeft niet gemalen te worden, maar tarwe wel.
We hebben maar een uurtje dus met een kleine spurt bereiken we als laatste groep net op tijd het entreeplein waar mijn tweede groep al wacht.

De tweede groep bestaat voornamelijk uit meisjes van Havo-3 versneld en ik besluit dit keer een ander traject te nemen. Wel weer eerst de rosoliemolen met een prima verhaal van de molenaar. Dan de tram naar Dingenliefde waar we het Indisch Achtererf bezoeken. Esther neemt de meisjes snel mee in haar Bruynzeel keuken en wil wel eens weten hoe vaak men aardappelen eet en hoe vaak rijst. De invloed van de Indische keuken op Nederland is duidelijk.

Dan naar de Delftse molen. De meiden hebben er zin in en racen de trappen op naar boven waar molenaar Marcel een goed verhaal vertelt over het malen van graan en over het scherpen van de molenstenen dat om de 6 weken moest gebeuren. Er draaien in deze molen maar liefst 4 paar molenstenen parallel zodat er een enorme productiecapaciteit ontstond, en dat in de 17de eeuw.

Via de standerdmolen bereiken we na een uur weer het entreeplein. Meer zit er helaas niet in in een uur. Graag was ik nog naar een paar meer lokaties gegaan. De groep was overigens met het thema arm-en-rijk ook al op een aantal van mijn favoriete lokaties geweest, zoals Varik en de Koopmanswoning.

Ik vond het een goed bestede prima morgen maar ik hoop dat er voor deze groepen een half uur bij kan komen.

Zweedse groep bezoekt ons Ikea huisje van Marken

Vandaag mag ik een groep artsen en verpleegkundigen uit de Zweedse gezondheidszorg rondleiden door een gedeelte van ons mooie museumpark. Een rondleiding in het Engels.

Na een kleine introductie loop ik met de groep naar de rosoliemolen waar Hans van Z een boeiend verhaal vertelt over de molen en de productie van olie uit lijnzaad en andere zaden. De toon is gezet en de eerste vragen zijn al spoedig gesteld. Hans blijkt een begenadigd verteller, ook in het Engels.

We lopen door naar Vierhouten waar we kennis maken met de "arme" Gelderse grond, met prachtige mutsen en een karig inkomen dat met de jacht op hazen moest worden aangevuld.
Op de deel vertelt Hermien wat over haar dagelijkse muts. Verder maken we kennis met de tabakteelt in deze regio. We blijven iets langer omdat het buiten stortregent.

Zodra het droog is lopen we via het kinderproject bij Vragender naar de boerderij van Hoogmade waar we kennismaken met de stadse wijze van het bewonen van een boerderij.
Enigszins verbaasd is men dat in zo'n dure boerderij een open keuken is gebouwd.

Ook in het Zomerhuis nogmaals een open keuken, al is die veel bescheidener.

Via de drie kruisen op de buitenmuur van het oudste deel van Hoogmade lopen we over de voetgangersbrug langs Texel naar het Ikea-huisje van Marken.
De gele kleur blijkt in Skandinavie vaak gebruikt te zijn op de onderkant van interieurmuren omdat daar kringen door vocht niet goed op zichtbaar zijn. Zo leer ik weer wat nieuws.

Helaas is er te weinig tijd voor de wasserij want de lunch wacht. Het begint te stortregenen en we vluchten de Stolp boerderij in. De centrale hooibergruimte is een onverwacht extraatje en enkele personen weten zowaar dat de stenen bouwsels in de hooiberg de achterkant zijn van de bedsteden in de verschillende kamers.

Na de dikke bui lopen we rustig naar de Kasteelboerderij voor de lunch. De buschauffeur, die ook mee luncht, blijkt mijn oude Oosterbeekse vriend Piet te zijn. Hij brengt de groep in de middag naar Ede voor een volgend bezoek.

MuseumPlusBus met verlengde bus met 18 rolstoelers

Vandaag mag ik met twee mederondleiders (Bart en Alice) de groep van de MuseumPlusBus rondleiden. De bus is splinternieuw en kan nu 18 rolstoelers meenemen en dat aantal is er ook vandaag met 18 begeleiders. Een prachtige groep uit Brabant die er veel zin in heeft.

Na de verdeling met batches in de groepen rood, wit en blauw, gaan we op pad. Speciaal vandaag gaat er een filmploeg mee van de Stichting MuseumPlusBus.
Met mijn groep zoek ik de interessante plaatsen in het museum waar ook voldoende ruimte is voor  6 rolstoelers plus een filmploeg.
We starten op de deel van Staphorst waar Marjo in streekdracht een boeiend verhaal vertelt. Omdat de koeien gelukkig nog op stal staan, kunnen mooie filmbeelden ontstaan.

Via de Stolp (van potstal naar gruppestal) lopen en rijden we naar de fotogenieke gele ophaalbrug van Ouderkerk (filmstop) en door naar de dubbele buurt en het Koopmanshuis. Omdat we hier nergens met deze groep naar binnen kunnen, gaan we door naar de wasserij.
Een prachtige locatie is dit met veel plaats voor alle rolstoelen en overal ruimte voor de filmers en fotografen.  Gelukkig draaien de waskuipen want de wasserij is verder wegens pauze niet bezet met een wasvrouw of -man.  Dus vertel ik zelf het verhaal van Gehrels en de werkomstandigheden hier. Helaas ligt er geen was op de bleek maar ook zonder moet ik er wat over vertellen omdat het een wezenlijk onderdeel is van het wasproces. Bij de spoelbak kruip ik zelf maar even op mijn knieën in het strobakje; ik kan moeilijk iemand uit de rolstoel vragen om dit te doen.

Dan is het tijd voor even een sanitair rondje achter de wagenloods van Goes.
Vervolgens lopen we via het Deventer urinoir en de standerd-molen terug naar de Kasteelboerderij voor een welverdiende lunch.

Het Openluchtmuseum is een van de deelnemers aan de Museum Plus Bus, een bijzonder leuk initiatief voor ouderen in Nederland.
De bus rijdt elke dag gratis een groep senioren naar één van de twaalf deelnemende musea. Het zijn mensen die écht niet meer zelfstandig een museum kunnen bezoeken. En dat wordt gewaardeerd...kijk maar.

Perspublicatie van het Openluchtmuseum:
De Museum Plus Bus maakte samen met de bewoners van Woonzorgcentrum Joannes Zwijsen een filmpje om te laten zien hoe belangrijk het is dat senioren ...buiten de deur blijven komen om nieuwe omgevingen te ontdekken. Speciale dank gaat uit naar mevrouw Schilders, mevrouw Verhoeven, mevrouw Dijkstra en meneer Van der Zande voor het delen van hun verhalen!

Internationaal voederbedrijf maakt GPS-tocht door wintermuseum

Vandaag hebben we bezoek van een internationaal voederbedrijf dat via een eventbureau een GPS-tocht maakt door het museum. De voertaal is Engels.
Als rondleider sta ik dientengevolge vandaag op een vaste plaats: de Freya stoomzuivelfabriek uit Veenwouden (Fr). Viermaal komt een groep bij me in de zuivelfabriek waar we kennismaken met het leven in de fabriek van rond 1910 en de productiemethoden die tot kwalitatief goede kaas en roomboter leiden.

Voor mij nog een hele klus om deze mij bekende locatie plotseling in het Engels voor het voetlicht te brengen. Gelukkig is er een Engelse informatiekaart bij de ingang van de fabriek,

Mijn rondleiding moet ik afsluiten met een met de leiding afgesproken vraag, waarop een eenduidig antwoord kan worden gegeven. Na intypen van dat antwoord in de vele aanwezige GPS-phones, volgen de coördinaten van de nieuwe locatie waar men heen moet gaan. Men weet dan nog steeds niet bij welk gebouw men dan terecht komt dus de plattegrond helpt niet in dat geval. Spannend.

In ieder geval eindigt de tocht voor alle groepen in de brouwerij met een rondleiding en bierproeverij dus eind goed al goed.

Een prettige nieuwe ervaring voor mij als rondleider. Tussen de groepen door had ik nog een groep katten die bij Freya van de lentezon lagen te genieten.

Arnhems Lyceum viert feest in het Openluchtmuseum

Vandaag komt een bekend Arnhems Lyceum met 180 leerlingen uit  Mavo/Havo/Vwo  naar ons museum om te ervaren hoe je in Nederland feest kon en kunt vieren.

Mijn groep telt 17 leerlingen en een prachtige aardrijkskunde docente. Door de stromende regen vandaag zijn we allen gehuld in regenkleding en verstopt onder paraplu's.

De afdelingen Presentatie en Educatie en het Kindererf hebben veel energie gestolen in de voorbereiding zodat alle groepen een pakketje schema's en instructies meevoeren om de dag zinvol in te kunnen vullen zonder elkaar als groepen in de weg te lopen.

Wij starten met broodjesbakken onder de kapschuur van het Kindererf en enkele medewerkers daar leggen perfect uit wat Duvekater is en bij welk feest dit hoorde. Ja, lekkere broodjes ook !

Dan een wandeltocht door de regen naar de Delftse molen waar Henk en Marian op ons wachten om te vertellen over het dauwtrappen op Hemelvaatsdag. Jaja de schoen en sokken moeten uit en buiten door het gras moet het gaan gebeuren. Door de drive van Henk gaat flink wat leerlingen op blote voeten het gras in. Uiteraard liggen er daarna handdoeken en is er wat lekkers.

Via de papiermolen en de drukkerij wandelen we naar Krawinkel. Bij de drukkerij laat ik de leerlingen zien dat daar een groot openluchtstadion heeft gestaan waarvan de contouren nog flauw zichtbaar zijn. Even verder boeit met name de dodendraad die onder hoogspanning stond tijdens de Eerste Wereldoorlog langs onze Zuidgrens. Grappig dat juist hier veel vragen over komen.

In het bakhuis van Krawinkel mogen de studenten raden hoeveel een daar aanwezig krentenbrood weegt. Een meisje raadt het goed maar wil vlak voor de uitslag nog haar geraden gewicht veranderen. Hierdoor gaat de prijs naar een andere leerling. Klein leed bestaat overal.

Dan naar de FEEST lokatie van het Kindererf waar de collega's daar de leerlingen laten dansen, een filmscenario laten maken en lekkere kniepertjes met slagroom laten maken. Ja, een feest !

Ontleden van een schilderij van Jan Steen

Naast café Budel vertel ik wat over het terplekke opgestelde schilderij van Jan Steen. Vervolgens kunnen de leerlingen tekstballonnen plaatsen en hun hoofd door de geschilderde hoofden steken voor een groepsfoto van dit Sinterklaasfeest. Even gaat het mis en dondert de hele stellage voorover, maar het is licht materiaal dus snel weer op de plaats gezet.

Daarna gaat de groep met docenten van de school zelf nog een programma afwerken op het Kindererf waar ik als rondleider niet meer bij ben geweest.

Ik heb enorm genoten van deze soms wat chaotisch ochtend, en mijn groep en de docente ook !